sevgi meqalesi

Heç kimsə üçün bu qədər üzülmədim...yanmadım
Heç kimsə üçün səhərlərə qədər ulduzlara baxmadım
Ya sənin üçün ?..
kim bilir bəlkə sən inadına qapılmısan
kim bilır bəlkə də ruhunu icində saxlamısan..
Ah...bu bəlkələr məni məndən aldı...
Dünyaya izah edə bildim özümü...amma bir sənə izah edə bilmirəm..
Məni saracaq aciları,hüzünləri hec düşünmədin...
Məni məndən alıb götürdün
Mən sənə sevgimi verdikcə sən məni yıxdım...əzdin ovcunda
Mən sənə imdada gəldim
Sən isə zəhər səpdin sevgimə

Üsyan etdiyimi düşünmə əsla !
Mən sənə deyil...özümə üsyan edirəm
Cünki mən öz səhvlərimin acısını cəkirəm...korpə səhvlərimin
Bəlkə soyuq su icinde yanan atəs oldum
Bəlkə təriflərdə acan cicək oldum
Bəlkə kimlərəsə anlaşılmaz oldum
Amma hec nəyə baxmadan hey sənə gəldim...
Daha dogrusu
SƏNSIZLİYƏ
Sən duyğularımdın…
Ad qoya bilmədiyim,mənasını dərk etməyə çalışdıgım
Hiss etməyə başladıgım…
Sən baxışlarmdin..

Dünyanı rəngbərəng görən,sevgi nagılı oxuyan
hər yanda səni arayan...
Sən varlığim idin...
Məni yaşadan...omrümə hər gun bir az daha məna qatan
Həyat verən..
İndi xoşbəxtsən mənsiz olan dünyanda
Kədərlənməyə haqqım varmı ?
Məyər hər zaman səni xoşbəxt görmək deyildimi istəyim?
Bəs nədir məndəki bu hüzün...
Hə...düzdür...Sən mən olmadığım dünyanda xoşbəxtsən
Ol..yetər ki ol
Amma heç unutma

Səninçün hər zaman ağlayan bir cüt göz var
Sənə deyilməmiş bir cümlə,bir söz var
SƏNİ HƏR ZAMAN SEVƏCƏYƏM...